«Στην ερώτηση αν η δίναμε κάποιο ελαφρυντικό προς την κυβέρνηση, θα μπορούσε αυτό κανείς να το επικαλεστεί στη δεύτερη φάση της πανδημίας, δηλαδή τον περασμένο Νοέμβριο, το περασμένο φθινόπωρο που ήτανε μαύρη Θεσσαλονίκη και όλη η βόρεια Ελλάδα. Γιατί θα μπορούσε να επικαλεστεί αυτός που ζητά ελαφρυντικά και την κατανόηση ότι δεν είχε το χρόνο ή ότι δεν γνώριζε. Μετά από ένα χρόνο, μετά από αυτό το διάστημα που μεσολάβησε και κυρίως μετά από αυτή την πολύ σκληρή και τραγική και μαύρη εμπειρία του περασμένου Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη, αλλά και του τρίτου κύματος στην υπόλοιπη χώρα που ακολούθησε, νομίζω ότι δεν υπάρχει ελαφρυντικό για τον κύριο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Και βέβαια και για αυτούς που έφυγαν, γιατί άλλοι διαχειρίζονταν σε υπουργικούς θώκους την πανδημία πριν από ένα χρόνο και άλλοι τώρα. Βέβαια, η ευθύνη σε μία κυβέρνηση είναι εις ολόκληρο και συλλογική. Ωστόσο, ακόμα και τώρα που μιλούμε, που τα πράγματα έχουν ξεπεράσει το σημείο μηδέν και είναι χειρότερα, καλούμε με όρους εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης να κατατεθεί ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας από τη πανδημία, στο οποίο συμμετοχή και συμβολή να έχουν όλες οι επιστημονικές δυνάμεις και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό που διανύουμε, μία πολεμική συνθήκη που δεν χωρούν ούτε κομπογιανιτισμοί, ούτε μικροπολιτικές επιδιώξεις, ούτε βλέψεις κομματικού συμφέροντος προς το μέλλον ή προς τις εκλογές. Γιατί σας μεταφέρω με τους πιο δραματικούς τόνους την εμπειρία από τη Θεσσαλονίκη και από τη Βόρεια Ελλάδα. Κάθε μέρα επικοινωνώ με ανθρώπους, φίλους. Όλο κι έχουν μία περίπτωση ενός ανθρώπου που νοσηλεύεται ή μία περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει χαθεί. Η εικόνα που ανέβασε φίλος στα social media από τους ανοιχτούς τάφους των νεκροταφείων εδώ στη Θέρμη που περιμένουν τα επόμενα θέματα της πανδημίας, νομίζω είναι η πιο τραγική αποτύπωση αυτού που διανύουμε τώρα…»